Kişisel olarak pek çok aktivitede yer alsamda daha önceki yazılarımdan da anlayabileceğiniz üzere müzmin bir TEMBEL olduğum için bunları yazmayı beceremiyorum. Fakat bu konu oldukça uzun, disiplinli ve eğlenceli anılar içerdiği için elimden geldiğince paylaşmaya çalışacağım.
Uçmaktan Korkarım normalde;
Öncelikle uzun yıllar ticari uçaklar ile gezsemde türbülanstan rahatsız olur ve içten içe korktuğumu belirtmem gerek. Bu sorunu 4-5 yıl önce sevgili Tolga KABAKÇI’nın bir Almanya uçuşu öncesi Viski iç, iyi geliyor demesi ile kısmen aştım 🙂
2014 yılında bir arkadaşımın gaz vermesi ile PPL (Private Pilot License – Özel Pilot Lisansı) almak için gaza geldik ve araştırmalar yaptık. Fakat uygun okul bulamamak, zaman ayıramamak vs gibi sebeplerden ötürü bu işi uzun bir süredir erteliyordum. Hatta arkadaşımın organize ettiği bir test uçuşuda yaptık, fakat ben arka koltukta seyirci modunda olduğum için pek birşey anladığımı söyleyemem…
İlk Deneyim;
2015 Haziran ayında bir yurtdışı gezimde 30 dakikalık bir test uçuşu şansım oldu. Bu uçuşları pek çok okul heveslilerin işin ne kadar zor olup olmadığını görmeleri için tanıtım amaçlı oldukça ucuz ücretler ile organize ediyor. Ben ilk uçuşumu İtalya’da Milano’da yapma fırsatı yakaladım. Adını bir türlü hatırlayamadım okulda tam anlamı ile gazcı bir hoca ile birlikte Cessna 182T-G1000 ile uçtum.
Uçuş başında hoca ne kadar alakalı olduğumu, daha önce deneyimim olup olmadığını sordu. Sadece Flight Simulator oyunundan aşina olduğumu, 3 boyutlu düşünebildiğimi ve rüzgar kavramına aşina olduğumu belirttim. Ufaktanda model uçak meraklısı olduğumu, kumanda hakimiyetimin iyi olduğunu belirttim.
Uçuş öncesinde kontrolleri yaptık ve motor çalıştır iznini aldık, tüm telsiz görüşmelerini hoca yaptı ve ilk çalıştırma sonrasında motor test işlemi için bir alanda durduk. Sonrasında işlemleri bana tarif etti ve ben gerçekleştirdim.
Sonrasında telsizden izin aldık ve pist başına gittik, bu noktaya kadar benim kullandığımı belirtmek isterim, araba kullanmaktan hallice idi.
Pist başı yaptık, kalkış izni ile gaza bastık ve hızlanmaya başladık.
Hız 55-60knot görünce ufak ufak havalandırmaya başladım, yan rüzgar 5-6knot civarında olduğundan hafif dalgalanarak yükseldik.
Yükselme, alçalma, final yaklaşma dahil tüm işlemleri ben yapmamı istedi hoca, çünkü görünürde basit ve oldukça kolaydı herşey. Fakat arka tarafta pek çok kontrol edilmesi gereken detay vardı ki ben sadece henüz adını bile bilmediğim sadece direksiyon diye aktaracağım levye veya yagi ile işlem yapmak dışında birşey ile ilgilenmiyordum.
Bana sarsıntılı gelen bir inişten sonra işin hiç zor olmadığını rahat rahat uçabileceğimi, pilot olabileceğimi düşünerek uçuş okulundan ayrıldım ve otelin yolunu tuttum.
Yolda farkettiğim heyecandan tek bir fotograf bile çekmemiş olduğumdu!
Peki bu iş bana uygun mu? Uçmak bu kadar basit miydi?
Gazı almıştım bir defa!
Haliyle internette incelemeler vs yaptım, bolca blog ve yorum okudum. Ders kısmı biraz korkutucu, yorucu ve ciddi disiplin gerektiriyordu. Fakat bu işlemleri çözebilirsek sonrası oldukça keyifli ve eğlenceli görünüyordu.
Devam edecek(Dip Not)…
PPL konusunda malesef çok fazla kaynak yok, ben kendi deneyimleri, tamamen kendi gözümden, keyfi yorumlarım ile aktarmaya çalışacağım. Şuanda ülkemizde Cumhuriyet tarihimiz boyunca 13 bin küsürüncü öğrenci pilotu durumundayım ve bu hobinin eğlenceli ve keyifli yanlarının yanı sıra kritik ve dikkat edilmesi gereken noktalarınıda diğer yazılarımda sizlerle paylaşmaya çalışacağım.